Experts aren't born, they're made!

W chirurgii HF pożądany efekt termiczny uzyskiwany jest poprzez przepływ prądu bezpośrednio w tkance (endogenne ogrzewanie tkanki). Prowadzi to do różnych efektów tkankowych u pacjenta. W przypadku kaustyki tkanka jest nagrzewana z zewnątrz (egzogennie); metoda ta służy wyłącznie do powierzchownego tamowania krwawienia. Cięcie tkanek, które uzyskuje się w technice wysokich częstotliwości, nie jest możliwe za pomocą kautera.

Chirurgia HF umożliwia cięcie bez oporu przy jednoczesnym tamowaniu krwawienia w tkankach. Jest to skuteczne narzędzie zarówno w chirurgii otwartej, jak i minimalnie inwazyjnej. Cięcie i koagulacja za pomocą prądu wysokich częstotliwości stanowią złoty standard we współczesnej chirurgii.

W chirurgii HF prąd zmienny o wysokiej częstotliwości przepływa przez tkankę za pomocą narzędzia, które posiada dwie elektrody. Po aktywacji narzędzia HF, prąd zmienny o wysokiej częstotliwości powoduje nagrzewanie tkanek, co pozwala uzyskać pożądane efekty chirurgiczne w tkance.

Cięcie elektrochirurgiczne i koagulacja elektrochirurgiczna.

Cięcie: Parujące płyny wewnątrz- i zewnątrzkomórkowe niszczą błony komórkowe, co prowadzi do chirurgicznego cięcia.
Koagulacja: Parowujące płyny wewnątrz- i zewnątrzkomórkowe nie uszkadzają struktury komórek. Dochodzi do kurczenia się tkanek z zamknięciem naczyń, a w konsekwencji do hemostazy (tamowania krwawienia). Do koagulacji zwykle używa się napięć poniżej 200 V, a do cięcia – wyższych napięć.

W elektrochirurgii stosowane są prądy zmienne o częstotliwości powyżej 200 000 Hz (200 kHz). W tym zakresie częstotliwości nie dochodzi do podrażnienia nerwowo-mięśniowego.

Na uchwycie i włącznikach nożnych żółty przycisk aktywuje tryb cięcia, a niebieski przycisk tryb koagulacji. Ta klasyfikacja kolorów jest standardem międzynarodowym.

W przypadku monopolarnej chirurgii HF prąd przepływa z elektrody aktywnej przez tkankę do elektrody neutralnej. W bipolarnej chirurgii HF w narzędziu zintegrowane są dwie aktywne elektrody, które zazwyczaj mają równorzędne znaczenie. Prąd przepływa tylko przez obszar tkanki między tymi dwiema elektrodami, dlatego nie jest wymagana elektroda neutralna.

Czynniki wpływające na osiągnięcie pożądanych efektów tkankowych to:

• Impedancja tkanki
• Geometria elektrody (gęstość prądu)
• Wprowadzona ilość energii
• Czas aplikacji
• Zastosowana forma prądu

• Powierzchniowa, jednorodna koagulacja z ograniczoną głębokością penetracji
• Metoda bezkontaktowa, dzięki czemu elektroda nie przylega do tkanki
• Niska produkcja dymu, co zapewnia lepszą widoczność pola operacyjnego

Bipolarne zamykanie naczyń umożliwia zamknięcie naczyń o średnicy do 7 mm. Cykl zamykania jest sterowany przez generator z trybem Sealing. Sygnał Autostopu automatycznie kończy proces. Zastosowanie klipsów i nici może zostać zredukowane dzięki użyciu techniki zamykania naczyń.

Elektrody neutralne służą do zamknięcia obwodu elektrycznego między pacjentem a generatorem HF. Elektroda neutralna jest potrzebna tylko w technice monopolarnej.

Elektrody neutralne są umieszczane na skórze pacjenta w sposób zapewniający dużą powierzchnię kontaktu i brak nierówności. Elektroda neutralna powinna być umieszczona w zależności od lokalizacji pola operacyjnego, najlepiej na najbliższym udzie lub ramieniu, jednak nie bliżej niż 20 cm od obszaru operacyjnego. Droga prądu nie może przebiegać przez serce!

Aby zminimalizować gęstość prądu i w ten sposób lokalne nagrzewanie. Dzięki temu unika się ryzyka uszkodzeń termicznych na powierzchni skóry.